ÇOCUĞUNUZDAN MEKTUP VAR

Sevgili anneciğim ve babacığım, Sizleri çok seviyorum. Sizin de beni çok sevdiğinizi biliyorum. Ama bana olan sevginizden dolayı benim artık büyüdüğümü, okula başladığımı ve birçok şeyi kendimin başarabileceğimi fark edemediğinizi görüyorum. Beni hala küçük kızınız veya oğlunuz gibi gördüğünüzün farkındayım. Oysa ben büyüyorum ve her geçen gün kendi başıma yapabileceğim şeyler artıyor. Eğer siz bana kendi başıma yapabileceklerimi kendimin yapmasına fırsat vermezseniz ben sorumluluklarımın bilincine varamam. Siz benim okul çantamı her gün taşırsanız ben o çantayı hiç sahiplenemem. O benim için değerli olmaz. Siz her gün beni sınıftaki sırama kadar getirirseniz, ben kendi başıma bunu yapıp yapamayacağımı bilemem ve öğrenemem. Siz bunu yapmaya devam ettiğinizde de kendime olan güvenimi yitiririm. Bazen servisle gelip giden arkadaşlarıma bakıyorum. Onlar her şeylerini kendileri yapıyorlar. Çantalarını kendileri taşıyorlar. Okul sırasına kendileri geçiyorlar. Çantalarını kendileri toparlayıp yerleştiriyorlar. Yemeklerini kendileri yiyorlar. Yani her şeyi yapabiliyorlar. O zaman aklıma şöyle bir soru geliyor. Acaba onlar benden daha mı akıllılar ve becerikliler. Ya da, onların anneleri onlara güveniyor da benim annem babam bana neden güvenmiyorlar? Ben çok mu aciz bir çocuğum, çok mu beceriksizim? Benim her hangi bir engelim mi var diye düşünmeden edemiyorum. Ben artık bana güvenmenizi istiyorum. Siz her an yanımda olursanız ve benim her yaşantıma müdahale ederseniz ben problem çözme becerimi geliştiremem ki. Her başım sıkıştığında etrafımda sizi ararım. Oysa benim problemlerle başa çıkmayı da öğrenmem gerekiyor. Ben düşe kalka hayatı öğrenmek istiyorum. Hatalarımdan ders almayı öğrenmek istiyorum. Zaman zaman canım yansa da, üzülsem de, hayal kırıklıkları yaşasam da güçlü olmayı ve yılmamayı öğrenmek istiyorum. Eminim siz de bu özelliklerin bende olmasını benden çok istersiniz. Ama siz bu şekilde davranırsanız bu kişilik özelliklerini geliştiremem. Her şeyden korkan, yalnız başına karar veremeyen, başka insanlara bağımlı, en ufak sorun yaşadığımda yaşama küsen kendine güveni olmayan biri olurum. Hayatım boyunca büyüyemem ve her zaman sizin mız mız çocuğunuz olur sürekli başınızı ağrıtırım. Sizi çok seven çocuğunuz